Μαύρη φτώχεια

Μια καταδίκη που έχω πάθει
Να είμαι ρέστοσ κι αδέκαροσ
Κι όμωσ δεν ξέρω πια που να πάω
Γυρνώ στουσ δρόμουσ ταλαίπωροσ

Η μαύρη φτώχεια κι η ανεργία
Έχουν θερίσει την κοινωνία

Παίρνω τουσ δρόμουσ δε σταματάω
Δεν με χωράει πια πουθενά
Και στην ταβέρνα για να καθίσεισ
Και η καρέκλα ζητάει λεφτά

Η μαύρη φτώχεια κι η ανεργία
Έχουν θερίσει την κοινωνία

Το χρήμα είναι που σ’ εμψυχώνει
Σε κάνει φίνο να περπατάσ
Και δε σε νοιάζει στην κοινωνία
Το τι θα γίνει πια δεν ρωτάσ

Η μαύρη φτώχεια κι η ανεργία
Έχουν θερίσει την κοινωνία