Bhogale Je Dukkh

भोगले जे दुःख त्याला
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले

ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
ठेविले आजन्म डोळे आपुले मी कोरडे
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
पण दुजांच्या आसवांनी मज भिजावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले

लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
लोक भेटायास आले काढत्या पायासवे
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
अन अखेरी कुशल माझे मज पुसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले

गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
गवसला नाहीच मजला चेहरा माझा कधी
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
मी कशी होते मलाही आठवावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले

एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
एकदा केव्हातरी मी वचन कवितेला दिले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
राखरांगोळीस माझ्या गुणगुणावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला सुख म्हणावे लागले
एवढे मी भोगिले की मज हसावे लागले
भोगले जे दुःख त्याला