Δόξα να λες
LINA NIKOLAKOPOULOU, NIKOS ANDIPAS
Το στάχυ για να χει στη ράχη πολύ καρπό
Λυγάει στη γη και λέει σ’ αγαπώ
Δρεπάνι το φτάνει και χάνει τη μάνα του
Αμάν ζωή ψωμί μου ζεστό
Ό,τι προκόβει το κόβει
Γιατί κλαισ
Ταϊζονται φόβοι
Δόξα να λεσ
Δόξα να λεσ
Στον κόσμο άλλοσ σπέρνει κι άλλοσ θέρισε
Το χώμα μισθό δεν παίρνει
Ποιον φοβέρισε
Σαν πιει νερό
Σκάει χλωρό
Στ’ αμπέλι στον τρύγο
Θα φύγω σου το 'γραψα
Το κλήμα εδώ πασχίζει λοξά
Σταφύλι κι οι φίλοι
Καθένασ στη ζάλη του
Αμάν κρασί χαλάλι του
Χρώμα του μούστου
Του γούστου να βρω τι
Μια νύχτα του αυγούστου
Στο 'γραψα εκεί
Πωσ ό,τι προκόβει ξεκόβει
Γιατί κλαισ
