Φθινοπωρινός σκύλος

Το ξέρω πωσ τα πήρε πια η βροχή
Τα λόγια που ποτέ δε μου'χεσ πει
Μα εγώ τα καταλάβαινα
Παιδί και μεταλάβαινα
Του έρωτά σου τ'άχραντα μυστήρια

Πού πάει ο έρωτασ όταν πεθάνει
Σε ποιο αστέρι σε ποιόν ουρανό
Φοράει τησ νύχτασ το στεφάνι
Ή βάφει πορφυρό το δειλινό
Τησ άνοιξησ το πρώτο δειλινό

Το ξέρεισ πωσ δε φτάνει πια ο καιρόσ
Να σβήσει εκείνο τ' άγριο το φωσ
Τισ νύχτεσ που σε γλύκαινα
Σαν γυμνασμένη λύκαινα
Του έρωτα ζητώντασ τα μαρτύρια