เจิดจรัสจรัล
ข้าเจ้าบ่เจื้อบ่แหมแล้ว จะแต่งกับแม้วไปอยู่ป่ายดอย
ขายผ้า ขายเพชร ขายพลอย ขายแหวน ขายสร้อยไปอยู่บนดอยปุย
บางทีพระเจ้าอาจเหงากว่าใคร เลยเอาคืนไปกล่อมสวรรค์ให้ครื้นเครง
จรัลเป็นหนึ่ง มิตรรักนักเพลง ผู้ร้องบรรเลง เรื่องราวของคำเมือง
เขาขึ้นชื่อลือเลื่อง ขึ้นชั้นแห่งชาติ ผู้สร้างบรรยากาศให้เมืองเหนือน่าแอ่ว
ด้วยเสียงเพลงเจี๋ยวแจ๋ว ราชาโพลด์ซองคำเมือง กำเมือง กำเมือง คำเมือง
ลูกชายช่างศิลป์ศิลปินล้านนาสืบเชื้อสายมาจากเจ้านครเชียงใหม่
วัยเยาว์เอางานเอาการเกินใครแต่ในหัวใจจรัลมีแต่เสียงเพลง
ทั้งประพันธ์บรรเลงร่วมวงพี่น้องท้องเดียวเล่าเรื่องราวเก็บเกี่ยว คนเมืองกับคนดอย
พาคนไทยไม่น้อยพลอยรู้จักอุ๊ยคำ อุ๊ยคำ อุ๊ยคำ อุ๊ยคำ
เพลงสาวเชียงใหม่สดใสหยอกเหย้า
เพลงพี่สาวครับกระผมเป็นหนุ่มแล้วครับ
ไม่ต้องให้มิดะสอนก็ได้ดอกครับ
แต่จับใจจริงจิงก็ต้องน้อยใจยา
คือรางวัลอันทรงค่า
แด่คนช่างฝัน คือรางวัลสีสันแด่ศิลปินป่า
จรัลตามสมญา เดินมาแล้วเดินไป
เดินไป เดินไป เดินไปเอ้าเดินไป
เดินไป เอ้าเดินไป
ตำนานเพลงคำเมือง มีหนึ่งเดียวจรัล
โฟล์คซองคำเมืองจึงเลืองชื่อลือชา
แม้ตายล่วงไป แต่ดอกผลมิโรยรา ทั้งเรื่องราวภาษา จารึกไว้ในแผ่นดิน
ยังคงได้ฟังได้ยินจากศิลปินรุ่นต่อมา
คือผลพ่วงของราชาโฟล์คซองคำเมือง
ชายใจเพชรผู้ลือเลือง จรัล มโมเพชร
เพชรกำเมืองเพชรประจำเมือง เจิดจรัสจรัล
