Να Περνάς

Είναι στιγμέσ που οι λέξεισ γίνονται σιωπή
Στάζει φωτιά στα χείλη το αντίο
Πικρόσ καημόσ ο χωρισμόσ σου το ‘χω πει
Όταν κοπεί η αγκαλιά στα δυο

Να περνάσ από ‘δω
Για να μην τρελαθώ
Να περνάσ και να λεσ
Ο χρόνοσ δεν γιατρεύει πια τισ πληγέσ
Και φταίω όσο φταισ

Να περνάσ από ‘δω τα βράδια
Και αν ζω μην ρωτάσ
Σαν γυαλί να με σπασ
Και την ζωή μου σαν καπνό να σκορπάσ
Αφού δεν μ’ αγαπάσ

Είναι φωτιά το άγγιγμά σου στο κορμί
Και ο χωρισμόσ στα στήθη μου αγκάθι
Βαθιά πληγή βαθιά στο σώμα μου ρωγμή
Η ερημιά στου νου το κατακάθι

Γιώργος Μαζωνάκης