Ores Mikres
Yorgos Mazonakis
Από παιδί είμαι ένα σώμα
που' χει ρίζα στον αέρα
Σώμα φυγής, μα εγώ παρέμεινα
κι εσύ πήγες πιο πέρα
Μάταια σ΄αναζητώ
Ότι και να θέλησα
άγρια μέλισσα
Και μου΄χει μείνει
το κεντρί στο χέρι βέρα
Ώρες μικρές στα σκοτεινά
του πόνου πιάνω τη συχνότητα
Σε θέλω τραγικά
Στην ταραγμένη μου ψυχή
θα είσαι πάντα εκκρεμότητα
Σαν πόρτα ανοιχτή
Που λείπεις μου' πέσε βαρύ
με αναμνήσεις σιγοκαιγομαι
Και λιώνω σαν κερί
Και αφού θεός που συγχωρεί εγώ δε λέγομαι
Να καίγεσαι όπως καίγομαι
Το ξέρω πως το μπλε στα
μάτια μου δεν είναι ακρογιάλι
Λάμπω σαν φως μα το σκοτάδι
στο σημάδι έχω βάλει
Αν με δεις να θυμηθείς ότι
με κατοίκησες και ότι με νίκησες
Δίχτυ πως μ' έπιασε ο
καημός απόψε πάλι
