spot

Wpadam na ciebie jak na pomysł
I to jest ten stan, że już wiem co mam robić
Nie zastanawiam się, pada śnieg
Leci Spotify mój albo jej
Hej, obawiam się coraz mniej
Ważne, że AirPodsy w uszach i wciskam plej
Ej, świat zwalnia na moment
Widzę w jej oczach nas i heterochromię
Synestezja dźwięków
Widzę barwy i czerń, którą ma w sercu
Ej, lubię ten kolor
Ale gubi mnie to, że w innych szukam go na nowo
Nie wiem czy wiesz o czym mówię
Sam już czasem gubię się w tym rytmie
Różne myśli w sobie budzę
Sam już nie wiem co z tego wyjdzie
Nie żałuję bo nie umiem
Mam to w głowie jak w chmurze
Nie żałuję bo nie umiem
Chociaż płynie myśli strumień
Nie żałuję bo nie umiem
Czasem myślę co u niej
Nie żałuję bo nie umiem
Mam za sobą falę wzburzeń
Wyruszam myślami czasami na Sopot
Na Monciak i plażę, ulicę Parkową
Na Gdynię i widzę nagle nasz kłopot
Choć myślałem, że już dawno mam to za sobą
To może jednak wszystko dzieje się po coś
Ja poznałem siebie, lecz to wraca jak pociąg
Do Warszawy, te sprawy sprawiają niezły mętlik
Nie żałuję tych chwil jak pieniędzy na emki
Ubery i Bolty by cię zobaczyć piękną
Choć nie wiem co czułaś przez to benzo
Ze skrajności w skrajność jeden wielki pościg
Bez limitów prędkości w granice osobowości
Wszystko wraca mi teraz
Ale po tym czasie to jest już neutralny temat
Nic nie będę zmieniał, piszę by się odciąć
W głębi duszy wiem, że w sercu masz samotność
Nie żałuję bo nie umiem
Mam to w głowie jak w chmurze
Nie żałuję bo nie umiem
Chociaż płynie myśli strumień
Nie żałuję bo nie umiem
Czasem myślę co u niej
Nie żałuję bo nie umiem
Mam za sobą falę wzburzeń