พี่ทุยหน้าทื่อ
เช้าขึ้นตื่นมาหากินกับไถ
แต่ครั้นถึงตอนบ่าย
อกควายมันแสนจะแห้ง
พื้นดินหน้าฝน
พอทนไม่แตกระแหง
ไม่เหมือนหน้าแล้ง
หมดแรงไอ้ทุยบ้านนา
ครั้นยามค่ำดวงพระสุริยัน
เจ้าของขึ้นบนบ้าน
แต่เราเข้ามุดชายคา
ริ้นยุงเหลือบโล้นแต่คนมิได้นำพา
ไม่เคยเสาะหา
เอายามาฉีดไอ้ทุย
แท้จริงด่าเราว่าเจ้าหนังหนา
หมิ่นเพราะเราด้อยกว่า
จึงวานเรียกขานไอ้ทุย
ได้ยินกับหูไม่รู้จะพูดจะคุย
ถูกคนถ่มถุยเจ้าทุยได้แต่ช้ำใจ
แหงนคอเบิ่งมองแสงทองขอบฟ้า
โอ้โอ๊ะโอ๋อกข้าออกนาอีกแล้ววันใหม่
ด้วยแรงแห่งฉันนานั้นมีข้าวทั่วไป
จะแลแห่งไหนเต็มไปเห็นไหมรวงทอง
เห็นควายว่าดีมิมีอื่นเหมือน
เปรียบว่าเราเป็นเพื่อน
ข่มเตือนใจไม่ลำพอง
เพราะควายให้หลง
พะวงเฝ้าแต่แลมอง
อกควายหม่นหมอง
น้ำนองที่ลูกในตา
ขอจงเปลี่ยนคำที่พร่ำเอ่ยเสียง
ส่งสำเนียงชุ่ยชุ่ยไอ้ทุยไอ้ทุยบ้านนา
ไอ้ทุยยิ่งช้ำเปลี่ยนคำเรียกเถิดแก้วตา
พี่ทุยพี่จ๋าบ๊ะเรื่องนาพี่ทุยยอมตาย
