แม่ขนตางอน

แม่ยอดตองน้องศรีไพร
พี่แบกรักมาไกล
ไยกลับเฉยเมินหน้า
บุกป่าฝ่าดงมุ่งตรงมั่นหมายมา
น้ำป่าเขาลำเนาพนา
ข้ามมาด้วยความหวังดี

ไม่ไยดีแล้วหรือไร
โถ้ภูตผีตนใดดลใจให้น้องชังพี่
อย่าตัดอาลัยศรีไพรคนดี๊ดี
หันหน้ามาหน่อยซิอย่าหนี
อย่างอนนักสิขวัญอ่อน

โอ้น้องเอ๋ยน้องแก้ว
พี่กลับมาแล้วน้องจ๋า
อย่าเมินหลบลี้หนีหน้า
ฟังเจรจาออดอ้อน
เมื่อพี่ได้รับจดหมาย
ที่น้องส่งไปถึงพี่ ณ บ้านเลบหกห้าสี่
สำนักงานวงดนตรีวันก่อน

รีบอ่านด้วยความดีใจ
วจีศรีไพรพาดถึง เสกสรรสำนวนหวานซึ้ง
ว่าน้องคิดถึงอาวรณ์ มันเป็นเวลาห้าปี
ที่พี่จำพรากจากน้อง
ไม่เคยลืมเลือนจากสมอง

ยังรักนวลน้องเหมือนก่อน
ถึงจากไปนานแสนนาน
พี่กลับมาบ้านคราวนี้
เพื่อสร้างสวรรค์กับคนดี

ศรีไพรน้องงามงอน
จะรับไปอยู่เมืองหลวง
เกี่ยวก้อยเดินควงเลยนะ
น้องดีใจไหมเล่าจ๊ะ
ตอบหน่อยสินะบังอร

พี่ซื้อละมุดน้อยหน่า ขนุนพุทรามาให้
หันหน้ามาซิจอมใจ
พี่ชายจะเป็นคนป้อน
ยิ้มรับให้หน่อยสักร้อยหน
เถิดนะแม่ขนตางอน

แม่ยอดตองน้องขวัญตา
จะมาขอกานดา
รอหน่อยนะขวัญอ่อน
ตักอันละมุนน้องเอยขอหนุนนอน
รักและหวงแม่ดวงสมร
ไม่จรหลอนลืมเลือนเลย