วัยทองรำลึก
รักกันมาตั้งนานอยู่อยู่จะถามขึ้นมาทำไม
ว่าฉันจะรักเธอจนเมื่อไหร่
ฉันรักเธอคนเดียวเป็นอย่างนี้ไม่มีใครใครมาทำให้ใจหวั่นไหว
ถ้าเธออยากรู้
ว่ามันจะยาวนานเท่าไร
ถ้าเวลาผ่านไปฉันจะเบื่อเธอไหม
ที่อยากรู้
จะตอบให้เธอนั้นเข้าใจ
ไม่มีวันเปลี่ยนไป
ให้เธอจงฟัง
ถึงเธอจะแก่กว่านี้
จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอยัยแก่
ไม่ค่อยได้ยินอะไรประสาทหูไม่ดีเท่าไร
ก็ยังบอกรักให้ฟังเหมือนเคย
สายตาเป็นยังไงอาจจะเห็นแค่ที่ไกลไกล
แต่ฉันยังอยู่ตรงนี้
ที่เธออยากรู้
ว่ามันจะยาวนานเท่าไร
ถ้าเวลาผ่านไปฉันจะเบื่อเธอไหม
ที่อยากรู้
จะตอบให้เธอนั้นเข้าใจ
ไม่มีวันเปลี่ยนไป
ให้เธอจงฟัง
ถึงเธอจะแก่กว่านี้
จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอยัยแก่
บอกเอาไว้ว่าไม่เคยเปลี่ยนไป
แม้ว่าเธอจะแก่กว่านี้
จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอยัยแก่
ผมของเธอจะหงอกจะขาว
ไม่เป็นไร
ก็รักเธอยัยแก่
บอกเอาไว้วันนั้นฉันก็แก่
