Emeis Pou Meiname

Εμείσ που μείναμε
Στο χώμα το σκληρό
Για τουσ νεκρούσ
Θ' ανάψουμε λιβάνι
Κι όταν χαθεί
Μακριά το καραβάνι
Του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη
Στη μνήμη τουσ θα στήσουμε χορό

Εμείσ που μείναμε
Θα τρώμε το πρωί
Μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι
Ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
Και δίχωσ πια του φόβου το τριβέλι
Μπροστά θα προχωράμε στη ζωή

Εμείσ που μείναμε
Θα βγούμε μια βραδιά
Στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
Και πριν για πάντα
Η νύχτα να μασ πάρει
Θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
Και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά