Εσύ

Ξύπνησα μ' έναν εφιάλτη τρομαγμένοσ κι ιδρωμένοσ τα χαράματα
Ένιωθα βάροσ μεσ στο στήθοσ λεσ και ήταν σιδερένια τα σκεπάσματα
Δε μου έφτανε η ανάσα και φοβήθηκα το τέλοσ μου πωσ έφτασε
Η καρδιά μου σ' ένα κλάμα σαν βροχή σαν καταιγίδα αμέσωσ ξέσπασε
Έτρεξα μέχρι το μπάνιο κι έβρεξα το πρόσωπό μου που μ' έκαιγε
Μα μετά όταν συνήλθα ήξερα ποιοσ είν' ο θύτησ και ποιοσ έφταιγε
Και ποιοσ έφταιγε

Εσύ είσ' ο εφιάλτησ που γυρνάσ τισ νύχτεσ στα όνειρά μου
Εσύ φταισ που με πιάνουνε συχνά τα ψυχολογικά μου
Εσύ γιατί μου πήρεσ του μυαλού την κάθε ισορροπία
Εσύ που μόνο η σκέψη σου μου αρκεί να πάθω υστερία
Εσύ γιατί σου έδωσα ψυχή και πήρα προδοσία

Κάθε νύχτα αυτό το έργο μεσ στον ύπνο μου όλο βλέπω και ωρύομαι
Και δεν έχω επιβάλλον πειθαρχία κι αντιστάσεισ να αμύνομαι
Μεσ στου πανικού τη δύνη παραδίνομαι στην τρέλα ακατάπαυστα
Και τα ηρεμιστικά μου δίχωσ έλεγχο τα πίνω ασταμάτητα
Στον καθρέφτη μου κοιτάζω και ο άνθρωποσ που βλέπω μου είναι άγνωστοσ
Μα μεσ στισ αναλαμπέσ μου ξέρω ποιοσ είναι η αιτία που είμαι άρρωστοσ
Που είμαι άρρωστοσ

Εσύ είσ' ο εφιάλτησ που γυρνάσ τισ νύχτεσ στα όνειρά μου
Εσύ φταισ που με πιάνουνε συχνά τα ψυχολογικά μου
Εσύ γιατί μου πήρεσ του μυαλού την κάθε ισορροπία
Εσύ που μόνο η σκέψη σου μου αρκεί να πάθω υστερία
Εσύ γιατί σου έδωσα ψυχή και πήρα προδοσία