Bleik Poet

Du rørte meg med ein tryllestav,
så danste du vidt og vekk.
Men takk for smilet du aldri gav
og varmen eg aldri fekk.

Så kom det viser fra sør og øst,
fra land der viser gror.
Men tonar e bara mager trøst
og ordå e bara ord.

Eg gav deg sjalet med roser på,
det finaste eg har gitt.
Men veike roser e visne nå,
og vintrane fryse kvitt.

Det går ei visa i alle land
om alt så e ungt av år.
Ein bleik poet skape vin te vann
og takke for gamle sår.