Κι άξαφνα έγινες κύριος

Φιλία πιάσαμε στο δύσκολο καιρό
Και ξεδιψάσαμε με μια γουλιά νερό
Στην παγωνιά τουρτούριζεσ μ’ εμάσ
Στ’ άστρα σκαρφάλωνεσ και τα μάλωνεσ για 'μάσ

Κι άξαφνα έγινεσ κύριοσ
Μεγαλοπιάστηκεσ και μάσ περιφρονείσ
Άνθρωπε είσαι μυστήριοσ
Πίστη δεν πρέπει να σού έχει πια κανείσ

Κάποτε ερχόσουνα μαζί μασ στη δουλειά
Καταδεχόσουνα τα ρούχα τα παλιά
Παιδί τησ μάζασ ήσουν σαν κι εμάσ
Που πικραινότανε και χαιρότανε μ’ εμάσ