Ανακωχή [Live]

Πλέκω στιχάκια με κάποιο χιούμορ
Μ' αρχή και τέλοσ σαν τον αίσωπο
Νιώθω σαν κάτι γκομενούλεσ του σαράντα
Που πλέκαν κάλτσεσ για το μέτωπο

Έχουμε πόλεμο μην το γελάσ μωρό μου
Για δεσ πωσ με κοιτάει η σπιτονοικοκυρά
Κοίτα ποιοι παίρνουν τα τραγούδια μου μωρό μου
Και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά

Γιατί θαρρείσ ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου
Γιατί φοράω σκουλαρίκια χαϊμαλιά
Είμαστε αιχμάλωτοι στο σπίτι μασ μωρό μου
Και πρέπει να 'χουμε σαφή διακριτικά

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
Των πολυκατοικιών άσπρα σεντόνια
Δε φοβάμαι
Άραγε μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει
Αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

Πλέκω στιχάκια κι έχω ένα φόβο
Να μη χτυπήσει το τηλέφωνο
Και ειν' ο τύποσ απ' το κράτοσ που ελέγχει
Αν υπακούει το φερέφωνο

Έχουμε πόλεμο μην το γελάσ μωρό μου
Να μην αφήνεισ το παράθυρο ανοιχτό
Κοίτα πώσ κρέμονται οι αυτόχειρεσ φαντάροι
Με τισ θηλιέσ απ' τησ σημαίασ τον ιστό

Οι παλιοί μασ φίλοι για πάντα φύγαν
Κουνώντασ μαντηλάκι καλαματιανό
Παίζουμε μόνοι μασ στο θέατρο μωρό μου
Κι οι θεατέσ θα βλέπουν κάποιο τελικό