Δαίμονες

Μες στον κόσμο μου χαμένος, ξανά
Δαίμονες τα βράδια να μου μιλάν
Πάλι γίνομαι ένα με τη φωτιά
Πάλι πίνω και τα βλέπω θολά

Τι κι αν γύρω μου μιλάνε και λέν' ό
Τι να 'ναι εγώ έχω το μυαλό καθαρό
Δε με νοιάζει πού το πάνε
Πες τους πως λυπάμαι
Στις δυσκολίες δεν ήταν εδώ

Είμαι απόμακρος συχνά, και τι σε καίει, μάγκα
Έχω το χρέος μου στην τσέπη
Και κοιτώ στα μάτια
Δε σ' ενοχλώ, μη μου την μπαίνεις, bro
Δεν έχεις πλάκα
Με το κεφάλι μου μια ώρα δεν αντέχεις
Standard αν δε φοβάμαι κάτι κούκλα
Είναι να μείνω μόνος
Να μου το παίζεις και καλά
Απλά σου τρως τον χρόνο
Για το ποιος είμαι να σε
Πείσω δε μου δίνεις λόγο
Και αν δεν πιστεύεις όσα είπα
Δε με καίει και τόσο πώς να σου πω ιστορίες
Για μεθύσια τις νύχτες
Φίλοι βουλιάζουν στο αλκοόλ
Εγώ βουλιάζω στις φρίκες
Είμαι δύσκολος, ξέρω είναι βαρύ το συρτάρι
Και έχει κοριούς το σεντόνι
Και πρόκες στο μαξιλάρι
Τα βράδια δαίμονες μιλάν
Στα μάτια να με κοιτάν
Στο ταβάνι μου ζούνε, και τα όνειρά μου φοράν
Να σε πιστέψω δώσ' μου λόγους
Όμως με φοβάμαι και έχω λόγους
Τα πιο όμορφα κουπλέ μας για
Τους πιο σκάρτους ανθρώπους

Πού ήσουν όταν ήθελα ενα χέρι να κρατήσω
Πού ήσουν όταν έπεφτα και όλο εμένα πίσω
Πού ήσουν οταν έφτυνα αίμα για να συνεχίσω
Δεν είμαι εδώ για κανέναν, άντε γαμήσου
Ίδιος δρόμος με παλιά περπατώ τον Γολγοθά
Θέλω εμπόδια γιατί- φτιάχνουν ισχυρά μυαλά
Ξέρω πως με τη χαρά που 'χω κάποιοι δε γελάν
Τώρα κόβω απ' το κεφάλι το φίδι που με τσιμπά
Προχωράμε έξω στη γύρα όλοι μιλανε
Λόγια που δεν αγγίζουν σπάνε
Μονάχα με πράξεις μιλάμε και το
Πάμε εκεί που δεν μπορούν
Ξέρω αντιδρούν, μα δε με νοιάζει πια
Έχω τους φίλους και ένα όνειρο που πάει ψηλά
Με θυμήθηκαν, δε με νοιάζει που θα βγάλει
Δεν απαντώ γιατί είμαι πάλι

Μες στον κόσμο μου χαμένος, ξανά
Δαίμονες τα βράδια να μου μιλάν
Πάλι γίνομαι ένα με τη φωτιά
Πάλι πίνω και τα βλέπω θολά

Τι κι αν γύρω μου μιλάνε και λέν' ό
Τι να 'ναι εγώ έχω το μυαλό καθαρό
Δε με νοιάζει πού το πάνε
Πες τους πως λυπάμαι
Στις δυσκολίες δεν ήταν εδώ

Εϊ! Όταν πηγαίνουμε ταξίδι στο αμάξι
Σκέφτομαι τα δικά μου
Έξω από τις διακοπές αφήνω τα προβλήματά μου
Αυτή που βλέπεις στη φωτο είναι η μητέρα μου
Και αυτή που έχω δίπλα μου η κοπέλα μου
Όχι η γκόμενά μου
Όταν χτυπάει το κινητό αργά τα Σάββατα
Πάει ο νους μου στο κακό
Σκέφτομαι οι φίλοι μου πως τράκαραν
Στην παρέα είμαστε όλοι ανοιχτοχέρηδες
Μα αν μου έκανες κακό
Καργιόλη δε θα σου τη χάριζαν
Τα πρώτα τα raps, τα πρώτα γάρα
Τα πρώτα ξενύχτια
Φτιάξανε ολα αυτά που είμαι
Ολα αυτά που είπα
Βλέπω τα πράγματα καλύτερα όταν έχει φως
Αλλά τα πιο πολλά τα είδα όταν ήταν νύχτα
Γεννήθηκα σε μια πόλη του βορρά
Και μες στους τόσους προσπαθώ
Να κάνω τη διαφορά
Χίλια παιδιά με ακούνε σαν να είμαι δάσκαλος
Και ακομα να με πάρει η μάνα μου στα σοβαρά

Έχω ενα θέμα όταν τα μάτια κλείνουν
Ο εγκέφαλός μου συνεχίζει
Βλέπει, αναλύει και το παρελθόν ζυγίζει
Το φύλλο πέφτει απ' το δέντρο
Και τον άνεμο γυρίζει
Τις μέρες που φθινόπωρο μυρίζει
Άλλες δέκα μπύρες να 'χα
Και ευκαιρίες να 'χα
Για να γυρίσω σε βραδιές
Που δεν τελειώνουν τάχα
Να τραγουδήσουμε κομμάτια που ξεχάσαμε
Και να τα νοιώσουμε λες και εμείς τα γράψαμε
Εσύ πού ήσουνα στις σούρες μου τις πρωινές
Στις τελευταίες φρυγανιές εσύ πού ήσουνα
Στον γυρισμό μου για το σπίτι
Έχω γράψει τα καλύτερα
Θυμάμαι τα κουπλε ξεχνώ τα βήματα
Ιδρώνα τις νύχτες έβρεχα το μαξιλάρι
Με άκουσαν τα αστέρια και μου κάνανε τη χάρη
Τωρα μη φοβάσαι, γιατί το 'χω στρώσει, φίλε
Μα ακόμα ώρες-ώρες είμαι

Μες στον κόσμο μου χαμένος, ξανά
Δαίμονες τα βράδια να μου μιλάν
Πάλι γίνομαι ένα με τη φωτιά
Πάλι πίνω και τα βλέπω θολά

Τι κι αν γύρω μου μιλάνε και λέν' ό
Τι να 'ναι εγώ έχω το μυαλό καθαρό
Δε με νοιάζει πού το πάνε
Πες τους πως λυπάμαι
Στις δυσκολίες δεν ήταν εδώ