ทางไกลใจใกล้กัน [The Rube]
รักฉันเองหมดใจให้เธอแล้ว
ให้เธอแล้ว ให้เธอแล้ว
ด้วยระยะทาง
ที่กางกั้นไว้
ทำให้หัวใจ
ถูกเติมด้วยความคิดถึง
รอนับวันเวลาทุกทุกนาที
จะพบกันอีกครั้งนึง
เมื่อวันนั้นได้มาถึง
เราคงสุขใจ
รู้ดีว่าเจอกันอีกไม่นานต้องห่างกันอีกที
ด้วยความจำเป็นที่สองคน
ก็มีด้วยกันทั้งนั้น
รู้ว่าจากกันไม่เท่าไรต้องพบเจออีกครั้ง
ไม่มีข้อแม้เรื่องระยะทาง
ระหว่างสองใจ
มีแต่คนว่าพบกันเพื่อจาก
มีแต่คนว่ารักกันเพื่อเลิก
แต่ฉันและเธอต่างจากคนทั่วไป
ถ้าห่างกันเพียงแค่เพราะระยะทาง
ไม่ได้ทำให้รักสองเราเหือดหาย
ห่างไกลกันสักเท่าไร
ยิ่งทำให้สองหัวใจได้ใกล้กัน
เปรียบความรักเรา
เป็นดังต้นไม้
อาจไม่สูงใหญ่
แต่ยังไงก็เป็นของเธอกับฉัน
ไม่ต้องให้ใครมาพร่ำบอก
ว่าสองเราจะรักกัน
จากวันนี้มีเพียงแต่ฉันและเธอเสมอไป
คิดดูว่าทำไมล่ะสองใจ
ที่ไกลกันคนละฟ้า
ผ่านวันและคืนกี่ช่วงเวลา
กว่าจะมาคู่เคียงดั่งฝัน
รักไม่เปลี่ยนเลยไม่น้อยลง
กลับล้นเต็มอีกครั้ง
ไม่มีข้อแม้เรื่องระยะทาง
ระหว่างสองใจ
มีแต่คนว่าพบกันเพื่อจาก
มีแต่คนว่ารักกันเพื่อเลิก
แต่ฉันและเธอต่างจากคนทั่วไป
ถ้าห่างกันเพียงแค่เพราะระยะทาง
ไม่ได้ทำให้รักสองเราเหือดหาย
ห่างไกลกันสักเท่าไร
ยิ่งทำให้สองหัวใจได้ใกล้กัน
ไม่มีคำว่าพบกันเพื่อจาก
ไม่มีคำว่ารักกันเพื่อเลิก
เมื่อฉันและเธอต่างจากคนทั่วไป
ถ้าห่างกันเพียงแค่เพราะระยะทาง
ไม่ได้ทำให้รักสองเราเหือดหาย (ให้รักสองเราเหือดหาย)
ห่างไกลกันสักเท่าไร
ยิ่งทำให้สองหัวใจได้ใกล้กัน
รักฉันเองหมดใจให้เธอแล้ว
รักของเธอล่ะเป็นเหมือนฉันไหม
รักฉันมีแต่เธอไม่ให้ใคร
ใจทั้งใจฉันมีแต่เธอแล้ว
รักฉันเองหมดใจให้เธอแล้ว
รักของเธอล่ะเป็นเหมือนฉันไหม
รักฉันมีแต่เธอไม่ให้ใคร
ห่างไกลกันสักเท่าไหร่
ยิ่งทำให้สองหัวใจอยู่ใกล้กัน
ขอบฟ้าทะเลกั้นไว้
ไม่อาจจะขวางสองใจให้รักกัน
