Μπαλάντα κι ακροστιχίδα που ‘γραψε ο Σπύρος Σκιαδαρέσης για τον Φρανσουά Βιγιόν

Φονιά αγιογδύτη αλήτη σιχαμένο
Ρεμάλι του μπορντέλου μαυλιστή
Απ' τισ χοντρο μαργκό σου μολεμένο
Να κρατήσει το σάπιο σου κορμί
Σχάθη ωσ και τησ κρεμάλασ το σχοινί
Όμωσ θρεφτάρι εγώ τησ ηθικήσ
Υπογραμμόσ αστού νομοταγή
Αιστάνομαί σε εντόσ μου να αναζείσ

Βαριά απ' το ριζικό σου χτυπημένο
Ίσια στο βούρκο σ' έριξε η ζωή
Γιομάτο από πληγέσ αρρωστημένο
Ίδιο αχαμνό ψωριάρικο σκυλί
Όλοι σε διώχναν μόνη στοργική
Να σε δεχτεί η αγκαλιά τησ φυλακήσ
Μ' αυτήν την πίκρα μέσα στην ψυχή
Αιστάνομαί σε εντόσ μου να αναζείσ

Μα εσύ με κέφι αψύ διαολεμένο
Με γλώσσα οξ' απ' το νόμο και ντροπή
Το στίχο σου ξαπόλαεσ δουλεμένο
Με δύναμη φωτιά ζωντάνια ωμή
Πιο βαρύ κι από γρόθο στη σκληρή
Τη μοίρα σου κατάμουτρα μ' αυτήσ
Τησ μάχησ σου τα τρόπαια θριαμβευτή
Αιστάνομαί σε εντόσ μου να αναζείσ

Πρίγκιπα του κριμάτου μα ποιητή
Πατέρα εσύ τησ τέχνησ τησ τρανήσ
Που παίρνει ζωή απ' τη φλόγα τησ ζωήσ
Οι στίχοι σου είναι πάντα σημερνοί
Νόμου τόπου και χρόνου νικητή
Αιστάνομαί σε εντόσ μου να αναζείσ