Η άνοιξη δε μένει πια εδώ

Πάνω στα τζάμια η βροχή
Του ουρανού τα δάκρυα
Πόνοσ λυγμόσ και ενοχή
Του χωρισμού τα λάφυρα

Κι ουράνιο τόξο που να βρω για να σε δω
Κι απ' τον καημό να λυτρωθώ

Η άνοιξη δε μένει πια εδώ
Το άδικο βαραίνει και τουσ δυο
Τα όνειρα που χτίσαμε
Γυαλιά που τα πατήσαμε
Κι ανοίξαμε πληγέσ στον ουρανό

Η άνοιξη δε μένει πια εδώ
Στο γκρίζο του χειμώνα θα σε βρω
Κι αυτά που μασ ενώσανε
Σαν ρούχα που παλιώσανε
Και μείναν πεταμένα στο σωρό

Η άνοιξη δε μένει πια εδώ

Πάνω στο δέρμα μια πληγή
Τησ μοναξιάσ το παίδεμα
Μια λευτεριά στη φυλακή
Ειν' τησ ψυχήσ το μπέρδεμα

Κι ουράνιο τόξο που να βρω για να σε δω
Κι απ' τον καημό να λυτρωθώ