Gdzieś bije dzwon

Gdzie grzbiet ziemi z niebem w horyzont się splótł
Za dal nieobjętą głos dzwonu wiatr niósł
Dzwon ludzkich spraw świadek wielu
Usypiał dzień przywołał zwid zbudził świt

Ten sen zapamiętam w nim dzwonu brzmiał ton
I był wiejski pejzaż był stary nasz dom
Śmiech ślubna biel czarny welon
Rozpaczy gest miłości brzask nim zgasł

Nad morzem łez wielkich klęsk małych trwóg
Nam wszystkim gdzieś bije dzwon
Zna szczęścia kres tamten brzeg dobrych dróg
I wiosny pieśń śpiewa on

Gdzie sen razem z prawdą w marzenie się splótł
Tam dzwon spokój wrócił zgubiony wśród burz
Głos spiżu ciszę mi przyniósł
I dobrą myśl wydzwonił mi ten dzwon

Nad morzem łez wielkich klęsk małych trwóg
Nam wszystkim gdzieś bije dzwon
Zna szczęścia kres tamten brzeg dobrych dróg
I wiosny pieśń śpiewa on

Gdzie sen razem z prawdą w marzenie się splótł
Tam dzwon spokój wrócił zgubiony wśród burz
Głos spiżu ciszę mi przyniósł
I dobrą myśl wydzwonił mi ten dzwon