อยากมีเสื้อกันเหงา
บ่กล้าสบตาลมหนาว
ผู้สาวพลัดถิ่นมาไกล
จากแผ่นดินท้องนามาสู้งาน
พอโดนลมเหมันต์ก็หวั่นไหว
ถูกลมเหงาเร้ารุมใจ
บ่มีใครคุ้มกัน
รับมือกับงานพอไหว
เจ้านายใช้หนักบ่ย่าน
แต่เรี่ยวแรงหัวใจบ่ค่อยดี
กลับห้องเช่าทุกทีก็เงียบงัน
บ่มีไผหัวใจเดียวดาย
ก็เลยต้องเศร้า
หนาวมีเสื้อกันหนาวเหงามีเสื้อกันบ่
โอ๊โอละนอหัวอกผู้สาว
ได้แต่ปรึกษาเงา
หนาวนี้เราสิเฮ็ดจั่งใด๋
อยากได้เสื้อกันหนาวดีดี
โลตัสบิ๊กซีก็บ่มีขาย
อยากมีใครสักคนพึ่งพา
ลองเข้าเน็ตหากะบ่เห็นมีใคร
ลูกจ้างอย่างเราไผสิมาเกี่ยวพัน
แต่ละวันให้งานลบเลือนฝุ่นใจ
เรื่องแฟนยังสอบบ่ผ่าน
หนาวนานต้องทนให้ไหว
บ่กล้าสบตาความเหงา
ลมหนาวก็ยิ่งกวนใจ
คอยอ้ายคนขอเบอร์เจอเมื่อวาน
หากเพิ่นคิดฮอดกันคงดีหลาย
ว่างยามใด๋
ช่วยโทรถามใจกันแนเด้ออ้าย
หนาวมีเสื้อกันหนาวเหงามีเสื้อกันบ่
โอ๊ะโอละนอหัวอกผู้สาว
ได้แต่ปรึกษาเงา
หนาวนี้เราสิเฮ็ดจั่งใด๋
อยากได้เสื้อกันหนาวดีดี
โลตัสบิ๊กซีก็บ่มีขาย
อยากมีใครสักคนพึ่งพา
ลองเข้าเน็ตหากะบ่เห็นมีใคร
ลูกจ้างอย่างเราไผสิมาเกี่ยวพัน
แต่ละวันให้งานลบเลือนฝุ่นใจ
เรื่องแฟนยังสอบบ่ผ่าน
หนาวนานต้องทนให้ไหว
อยากมีเสื้อกันเหงา
หนาวนี้เรายังทนบ่ได้
อยากมีเสื้อกันเหงา
ไว้บรรเทาเวลาหนาวใจ
