นิลันดอน
คงสิเป็นแสนล้านนาที
คงสิมีแสนล้านคืนวัน
ที่เฮาใช้ตามหากันจนมาพบพ้อ
เคยผิดหวังกับคำว่าฮัก
เคยบ่อยากสิหายใจต่อ
มันกะท้อแต่ฮู้สึกบ่ว่าคุ้มค่า
เฮาเกิดมาเพื่อฮักไผบางคนเท่านั้น
เฮาต่างก็รอซึ่งกันและกันตลอดมา
กี่ภพกี่ชาติที่เฮาคลาดคลา
กว่าสิพ้อได้สบสายตาอยู่ต่อหน้านี้
พ้อกันแล้ว
แล้วบ่อยากให้จากกันไป
บ่ว่าเหตุผลใดทั้งนั้น
สิฮักกัน
ด้วยฮักมั่นที่สองเฮามี
พ้อกันแล้ว
ขอให้อยู่จากมื้อนี่ไป
ฮอดมื้อตายกลายเป็นธุลี
อยากให้การพ้อกันเทือนี่เป็นนิรันดร
คนที่คอยฮักแท้มาดน
พ้ออีกคนที่พร้อมย่างกันไป
สวรรค์คงฮับฮู้ได้ในคำอ้อนวอน
คนสุดท้ายที่เฮาสิฮัก
ฮักสิดนบ่คือเทือก่อน
คือกับตอนเคยเจ็บมาย่อนบ่ฮู้ว่า
เฮาเกิดมาเพื่อฮักไผบางคนเท่านั้น
เฮาต่างก็รอซึ่งกันและกันตลอดมา
กี่ภพกี่ชาติที่เฮาคราดครา
กว่าสิพ้อได้สบสายตาอยู่ต่อหน้านี้
พ้อกันแล้ว
แล้วบ่อยากให้จากกันไป
บ่ว่าเหตุผลใดทั้งนั้น
สิฮักกันด้วยฮักมั่นที่สองเฮามี
พ้อกันแล้ว
ขอให้อยู่จากมื้อนี่ไป
ฮอดมื้อตายกลายเป็นธุลี
อยากให้การพ้อกันเทือนี่เป็นนิรันดร
ให้มันเป็นนิรันดร์
สองเฮาสิฮักกัน
ให้มันเป็นนิรันดร์
โฮ้โว้
เฮาเกิดมาเพื่อฮักไผบางคนเท่านั้น
เฮาต่างก็รอซึ่งกันและกันตลอดมา
กี่ภพกี่ชาติที่เฮาคราดครา
กว่าสิพ้อได้สบสายตาอยู่ต่อหน้านี้
พ้อกันแล้ว
แล้วบ่อยากให้จากกันไป
บ่ว่าเหตุผลใดทั้งนั้น
สิฮักกันด้วยฮักมั่นที่สองเฮามี
พ้อกันแล้ว
ขอให้อยู่จากมื้อนี่ไป
ฮอดมื้อตายกลายเป็นธุลี
อยากให้การพ้อกันเทือนี่เป็นนิรันดร
อยากให้การพ้อกันเทือนี่เป็นนิรันดร โว้โว ฮู้ฮู
