มาจากดิน
คนมาจากดิน
บ่เคยลืมถิ่นความจน
ถึงฟ้าบันดล
ให้เดินพ้นความเข็ญใจ
กี่ปีที่เราจากเงาบ้านนาสู่ฟ้าเมืองไกล
เสื้อร้อยเก้าเก้ากระเป๋าหนึ่งใบ
กับวุฒิมอปลายยังจำได้ดี
ถึงในวันนี้
สิ่งที่มีพออยู่สบาย
แรงที่เทไป
ส่งผลให้ยิ้มได้อีกที
แต่งตัวได้บ้าง
เดินห้างได้หน่อยเงินค้างบัญชี
ส่งทางบ้านส่งน้องเรียนดี
ได้กลิ่นธุลีดินยังติดใจ
ความสุขสบาย
บ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำ
เป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้เป็นเวทีสู้
บ่ได้เป็นที่อยู่ของใคร
บ้านเฮาร่มเงาตราบใด
ยังเป็นจุดหมายที่ใจร่ำหา
คนมาจากดิน
บ่เคยลืมถิ่นความจน
ยังจำผู้คน
ที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจ
ผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนตลอดเวลา
ให้รู้ตัวว่า
ก้าวมาจากดิน
ความสุขสบาย
บ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำ
เป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้เป็นเวทีสู้
บ่ได้เป็นที่อยู่ของใคร
บ้านเฮาร่มเงาตราบใด
ยังเป็นจุดหมายที่ใจร่ำหา
คนมาจากดิน
บ่เคยลืมถิ่นความจน
ยังจำผู้คน
ที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจ
ผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนใจสาวดอกหญ้า
ให้รู้ตัวว่า
ก้าวมาจากดิน
