ลืมได้แต่ปาก
ลืมตายังว่าลืมง่าย
ลืมคนในใจมันลืมยาก
เลยบ่ค่อยสิเว่าสิปากให้ไผฮู้นำ
เบิดค่าเจ้าถิ่มฮักลงหนอง
ถิ่มลงคลองเอาคืนบ่ได้
คงต้องถอดใจเมื่อบ่สำคัญ
จบกันแล้วกะต้องจากกัน
มันบ่ชินนี่ละหัวใจ
ฮ่ายเหล้าลงคอ
พอเมากะว่าลืมได้
สุดท้ายกะกลืนน้ำลายเจ้าของ
ลืมได้เเต่ปาก
ลำบากยามคิดฮอด
สิมีผู้ใด๋ให้กอดเวลาเหงา
น้องคิดฮอดเจ้าหลาย
ปานใด๋กะอดเอา
กะย้อนว่าเฮาเป็นคือเก่าบ่ได้
ลืมได้เเต่ปาก
ลำบากยามอยู่คนเดียว
บ่มีผู้ใด๋ให้เหลียวเห็นมีแฮงใจ
แม่นผู้ใด๋ถาม
กัดแข่วกะตอบเขาไป
ว่าน้องลืมเจ้าได้
เเค่ลมปากท่อนั้น
บ่แม่นคนที่ใจแข็งพอ
พ้อหน้าอ้าย
เอิกซ้ายยังเจ็บ
แต่มันอดเอาไว้ให้ฮู้ว่าเก่ง
ต่อหน้าท่อนั้น โอ๊ะโอ๊ะโอย
จบกันแล้วกะต้องจากกัน
มันบ่ชินนี่ละหัวใจ
ฮ่ายเหล้าลงคอ
พอเมากะว่าลืมได้
สุดท้ายกะกลืนน้ำลายเจ้าของ
ลืมได้เเต่ปาก
ลำบากยามคิดฮอด
สิมีผู้ใด๋ให้กอดเวลาเหงา
น้องคิดฮอดเจ้าหลาย
ปานใด๋กะอดเอา
กะย้อนว่าเฮาเป็นคือเก่าบ่ได้
ลืมได้เเต่ปาก
ลำบากยามอยู่คนเดียว
บ่มีผู้ใด๋ให้เหลียวเห็นมีแฮงใจ
แม่นผู้ใด๋ถาม
กัดแข่วกะตอบเขาไป
ว่าน้องลืมเจ้าได้
เเค่ลมปากท่อนั้น
น้องบอกว่าลืมเจ้าได้
เเต่ในใจยังฮักคือเก่า
