ความเหงาที่ต้องก้าวผ่าน
กอดเข่านั่งเหงา
ซึมเศร้ามีเงาร่วมห้อง
กวาดสายตามอง
นอกห้องเบิ่งสีแสงไฟ
ลมพัดหน้าต่าง
กระทบเสียงดังทำให้ตกใจ
โอ้อกสาวบ้านไพร
ในเมืองใหญ่
นั่งใจเหม่อลอย
ฝนตกปรอยปรอย
เป็นฝอยลอยนอกหน้าต่าง
ค่ำคืนอ้างว้าง
ทบทวนเส้นทางใจหงอย
ละอองฟองฝน
กระทบผิวคนที่นั่งเหม่อลอย
หนาวใจเย็นกายไม่น้อย
คิดฮอดคนคอยที่อยู่ทางบ้าน
จากมาล่าฝัน
สู้งานใช้แรงแลกเงิน
เนิ่นนานเหลือเกิน
ชีวิตก็ยังซมซาน
ลมฝนพัดไหว
หอบพาใจสาวคิดถึงบ้าน
อดทนเดินตามความฝัน
คอยวันคืนภูมิลำเนา
กอดเข่านั่งเหงา
ซึมเศร้ามีเงาร่วมห้อง
หันกลับมามอง
ในห้องรอบรอบตัวเรา
ที่นอนหมอนข้าง
ผ้าห่มผืนบางหมอนหนุนใบเก่า
เป็นเพื่อนเจ้าของห้องเช่า
สาวคนเหงานอนพักเอาแรง
จากมาล่าฝัน
สู้งานใช้แรงแลกเงิน
เนิ่นนานเหลือเกิน
ชีวิตก็ยังซมซาน
ลมฝนพัดไหว
หอบพาใจสาวคิดถึงบ้าน
อดทนเดินตามความฝัน
คอยวันคืนภูมิลำเนา
กอดเข่านั่งเหงา
ซึมเศร้ามีเงาร่วมห้อง
หันกลับมามอง
ในห้องรอบรอบตัวเรา
ที่นอนหมอนข้าง
ผ้าห่มผืนบางหมอนหนุนใบเก่า
เป็นเพื่อนเจ้าของห้องเช่า
สาวคนเหงานอนพักเอาแรง
