คําสัญญาที่คิดฮอด

ฮอดเทศกาลเจ้านายหยุดงานให้เมือบ้าน
เมือเหยียบดินถิ่นอีสาน
เพิ่มแรงฝันเติมแรงใจ
พี่น้องไทบ้าน
ต้อนรับขับขานพอได้สุขใจ
ผู้สาวบ้านนาลากรุงเมืองใหญ่
สิได้กลับไปกราบดิน

จากเมืองเกิด
ถิ่นกันดารอีสานบ้านป่า
มาเฮ็ดงานสู้จนเมื่อยล้า
เหมือนเรียนวิชาปลดหนี้สิน

เหนื่อยท้อก็ทน
พอให้คนทางบ้านมีกิน
สาวบ้านนามาจากดิน
ใจยังถวิลคำที่แม่บอกว่า

ประหยัดใช้เอาเด้อ
เงินทองที่เจ้าหาได้
เก็บไว้หลายหลาย
บ่ต้องส่งให้แม่พ่อดอกหล่า

แนวใด๋อยากกินกะกิน
เบิ่งแงงเจ้าของบ่ต้องห่วงหา
แม่กับพ่ออยู่ได้เด้อหล่า
คือคำห่วงหาแม่สั่งลูกสาว

สิ้นเทศกาล
กะพอได้มีแฮงไปสู้ต่อ
ได้อ้อมกอดพ่อกันท้อ
จำฮอยกันแม่ไว้กันเหงา

ลูกไปก่อนเด้อ
หัวใจเอิ้นสั่งบ้านเฮา
น้ำตาย้อยคิดนำแล้วเหงา
ลาเด้อบ้านเฮาจังพ้อกันใหม่