บ่มีพี่ที่อิสาน

นกเขาคู้พรากคู่กะยังขัน
กาเหว่าวอนพรากคอนกะยังฮ้อง
อ้ายพรากน้องคำเดียวบ่เอิ้นสั่ง
ครั้นบ่เอิ้นสั่งใกล้ สังบ่เอิ้นสั่งไกลแนน้ออ้าย
นี่กะไกลลาน้องหลายปีบ่โค้งอ่วย
อ้ายไปมีใหม่พุ้นกะเลยลืมเก่าพี้
ซั่นบ้ออ้ายจั่งบ่มา อ้ายเอ้ย

ถ่าพี่ หลายปีแล้วยังบ่มา
น้องนี่หนา น้ำตาไหลนองท่วมใจ
หรือว่าอ้ายไปพัวพันไผ ซ่อนชู้อยู่ไส
จั่งได้ลืมชู้เก่าที่เฝ้าแนมทางอยู่ภาคอีสาน

เป็นจั่งใด๋เล่าอ้าย จั่งได้ลืมถิ่นฐาน
คนอีสานแท้แท้ส่างลืมกันได้ลง
ก้อนขี้ไถ ปิ้นไปหลายเทื่อตลอดท่ง
น้ำโขง ขึ้นแก่งจั๊กถ่อใด๋เทื่อ อ้ายส่างคือบ่มา

ธาตุพนมล้มคว่ำคือความฮักเฮาพังเพ
สะเลเตเฉาแห้งย้อนอ้ายลืมไร่นา

ต่าวคืน กลับอีสานบ้านเฮาเถิดหนา
อ้ายจ๋า อ้ายกลับมาบ้านเฮาถะแม๋
กลับมาแมะอ้าย เอ๋ย