GaToKai

Κουράστηκα
Ναι κουράστηκα με την δικιά τους πάρτη
Είναι μαζί τους λες και προσπαθώ μέσα
στον κύκλο να βρω μια άκρη

Έχω καιρό να βγάλω δάκρυ
Από τον Δεκέμβριο,αλλά
Ποιον να εμπιστευτώ
Όταν δεν μπορώ
καν στους συγγενείς μου να στράφω

Κολλημένος στο μυαλό
Σε ενα άκυρο καιρό
Απλά θέλω ένα λεπτό
Το μυαλό

Για να ξεκουραστώ
Συναισθήματα παγιδευμένα
Σε κλουβί κλειδωμένα
Μάλλον είναι μπερδεμένα

Ίσως είναι και χαμένα
όπως εμένα

Έχουν καιρό να τσεκάρουνε τι κάνω
Πραγματικά δεν τους πιάνω
Ούτε ένα μήνυμα
Ούτε ένα τηλεφώνημα

Μάλλον αυτό είναι κάποιο δείγμα
Γαμα το δεν έχω καν άλλη ρήμα
Επαναστάτης ως τον θάνατο
και αυτόν τον κόσμο γαμα το

Έχω πόνους στο στομάχι
Σκέψεις στο μυαλό

Δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω τον ίδιο
τον εαυτό μου
Καπνίζω τον πονο μου και χάνομαι στις σκέψεις
Προσπαθώ το συναίσθημα να το κάνω σε
λέξεις

Πες μου πως να εμπιστευτώ
Νόμιζα ότι είναι ονειρικό
Αλλά το τέλος είναι τραγικό.
Και έτσι ξενέρωσες

Πέρασαν οι μέρες που νομίζεις ήταν
ατέλειωτες
Και ήρθε η μέρα που το σχολείο τελείωσες
Στην ζέστη και στο κρύο

τελευταίο θρανίο πάντα
Ότι διάβαζες το ξέχασες σε μια εβδομάδα
Αφήνω αυτό εδώ μήπως και με αγαπάς
λιγάκι

Τι και αν περνάνε τα χρόνια
για εσένα είμαι Γιωργακι
Μου χαϊδεύει τα μαλλιά
και εγώ χάνομαι
Αναμνήσεις στον ωκεανό πετάξαμε

Μια δυο μαλακια μαζί πετάξαμε
Γελάσαμε μαζί αλλά στο τέλος μαζί
κλάψαμε
Και όλο κλαίω κλαίω
Και όλο κλαίω κλαίω

Είναι συναίσθημα και όταν το βγάζω
κάπως κλαίω
Και όλο κλαίω κλαίω
και όλο κλαίω κλαίω
Ανατριχιάζω μόνο που το λεω
Κανένας πουστης δεν με εκτίμησε ποτέ

Καμία πουτανα δεν με αγάπησε άσε τι λέγανε
η καρδιά μου σπάει
το στομάχι μου ειχε μέρες να φάει
Και ο σβέρκος μου πόνεσε αφού δεν είχα μαξιλάρι

Παίζω ζαριά με τον Χάρο
και περνάω το φανάρι
Με συμπαθεί,μου φαίνεται και μου
έκανε την χάρη
Χαμόγελο τρελο,παίξε μου ένα κοριτσάρα μου
Η ζωή μου άλλαξε απ'οταν βγήκε το «Διαμάντι» Νιω.