Η κατάρα της μάγισσας

Ένα παιδί μοναχοπαίδι αγόρι
Ξεμυάλισε τησ μάγισσασ την κόρη
Κι αφού τη γλέντησε αγκάλιασε μιαν άλλη
Κι η μάνα τησ κατάρα του 'δωσε μεγάλη

Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείσ
Καταραμένοσ να'σαι όσο ζεισ

Παντού η κατάρα αυτή τον κυνηγάει
Και στη ζωή του όποια αγαπάει
Την βρίσκει μ'άλλον και τον καίει η λαχτάρα
Τησ μάγισσασ έχει αληθεύσει η κατάρα

Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείσ
Καταραμένοσ να'σαι όσο ζεισ

Η ζήλια πια τα μάτια του θολώνει
Την άπιστη αγάπη του σκοτώνει
Και μεσ'τη φυλακή κλεισμένοσ συλλογιέται
Τησ μάγισσασ πωσ η κατάρα εκδικιέται

Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείσ
Καταραμένοσ να'σαι όσο ζεισ