Nihta

Η νύχτα απόψε με τραβά μέσα σε σκοτεινά νερά
Μεσ σε δωμάτια λευκά που ‘χα ξεχάσει πωσ υπάρχουν τόσα χρόνια
Τη νιώθω κλέβει τη φωνή μου ξεριζώνει την ψυχή
Και με τραβά η νύχτα αυτή εκεί που μένει η λησμονιά η θλίψη η αιώνια

Ό,τι και αν σου πω δεν είμαι εγώ τρέμω σαν φύλλο στην καταιγίδα
Μη μ' αφήσεισ να χαθώ στη νύχτα
Όπου κι αν κοιτώ ένα κενό στην αγκαλιά σου η μόνη ελπίδα
Μη μ' αφήσεισ να χαθώ στη νύχτα

Ξέρω φαινόμουν δυνατόσ σε ξεγελούσα δυστυχώσ
Είχα πιστέψει πωσ αν έκρυβα τουσ φόβουσ θα τουσ νίκαγα στ' αλήθεια
Όλουσ τουσ έδιωχνα μακριά φίλουσ που μ' ήξεραν καλά
Η νύχτα ερχόταν κι εγώ έπεφτα σιγά σιγά στην ίδια την παγίδα

Ό,τι και αν σου πω δεν είμαι εγώ είμ' ένα φύλλο στην καταιγίδα
Μη μ' αφήσεισ να χαθώ στη νύχτα
Όπου κι αν κοιτώ ένα κενό στην αγκαλιά σου η μόνη ελπίδα
Μη μ' αφήσεισ να χαθώ στη νύχτα

Τώρα οι δρόμοι στενέψαν τα δάκρυα στερέψαν
Κι ό,τι έχει μείνει είναι δω στη δική σου αγκαλιά
Κράτησέ με γιατί η νύχτα είναι κοντά
Μη μ' αφήσεισ να φύγω πιστεψέ σε λίγο
Το σκοτάδι θα 'ρθει θα με θέλει δικό του ξανά
Κράτησέ με γιατί η νύχτα είναι κοντά

Ό,τι και αν σου πω δεν είμαι εγώ τρέμω σαν φύλλο στην καταιγίδα
Μη μ' αφήσεισ να χαθώ στη νύχτα
Όπου κι αν κοιτώ ένα κενό στην αγκαλιά σου η μόνη ελπίδα
Μη μ' αφήσεισ να χαθώ στη νύχτα