Ας ήμουν δυνατός

Το φωτισμένο παραθύρι σου κοιτώ
Γέρνει η σκιά σου κι αγκαλιάζει κάποια άλλη
Φεύγ' η ψυχή μου και στα δόντια την κρατώ
Αυτή τη νύχτα του θανάτου πού θα βγάλει

Ασ είχα την καρδιά να το λησμόναγα
Ασ ήμουν δυνατόσ να συγχωρήσω
Να σ' άγγιζα ξανά και να μην πόναγα
Μαζί σου την ζωή να ξαναρχίσω

Κάτι σου λέει και γελάσ και τον φιλάσ
Κι ύστερα ρίχνεσαι ξανά στην αγκαλιά του
Σαν το ποτάμι μεσ στο αίμα του κυλάσ
Πού θα με βγάλει αυτή η νύχτα του θανάτου

Ασ είχα την καρδιά να το λησμόναγα
Ασ ήμουν δυνατόσ να συγχωρήσω
Να σ' άγγιζα ξανά και να μην πόναγα
Μαζί σου την ζωή να ξαναρχίσω