Den Tha Matheis Pote
Γράφω και σκίζω γράμματα
Δικά σου σπάω πράγματα και
Ότι σε θυμίζει
Για σένα δεν υπάρχω πια
Και τη φτωχή μου τη καρδιά
Η θλίψη τη γεμίζει
Δε θα μάθεισ ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα
Δε θα μάθεισ ποτέ πόσο μόνοσ μου ένιωσα
Δε θα μάθεισ ποτέ να αγαπάσ μια φωτιά θα 'σαι όπου περνάσ
Και θα καισ ότι νιώθουν για σένα
Σε λυπάμαι λυπάμαι για σένα
Τα μάτια σου που κλαίγανε
Αλήθεια δε μου λέγανε
Κομμάτια έχω γίνει
Κι όμωσ ακόμα σ' αγαπώ
Γιατί αυτό που νιώθω εγώ
Ο χρόνοσ δεν το σβήνει
Δε θα μάθεισ ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα
Δε θα μάθεισ ποτέ πόσο μόνοσ μου ένιωσα
Δε θα μάθεισ ποτέ να αγαπάσ μια φωτιά θα 'σαι όπου περνάσ
Και θα καισ ότι νιώθουν για σένα
Σε λυπάμαι λυπάμαι για σένα
