To Onoma

Τα μάτια κράταγα κλειστά
Και έκανα πωσ δεν ξέρω
Τησ μοίρασ μου το ανάποδο
Προσπάθησα να φέρω

Πόδια και νύχια κάρφωνα
Στη γη μη και πετάξω
Τα δύσκολα γι' ανθρώπινα
Έλεγα πωσ θ' αλλάξω

Χρόνια πολλά κατάφερα
Το τέρασ να κοιμίζω
Γιατί φοβόμουν τη ζωή
Που μου' ταζε να ζήσω

Με μέτρησε ο θάνατοσ
Μου' γνεψε "σε νικάω"
Με σκότωσε απο δυο μεριέσ
Μα πάλι ξεκινάω

Σαν χάσεισ απ' τον άρχοντα
Χωρίσ να γονατίσεισ
Γίνεται η ήττα δύναμη
Και αιτία να γνωρίσεισ

Ζει μόνοσ του στην ερημιά
Αυτόσ που δε φοβάται
Είναι μακριά απ' τα κοντινά
Τα μακρινά θυμάται

Έτσι ήρθε η ώρα και έμαθα
Στον ύπνο τ' όνομά μου
Το φώναξα και ξύπνησα
Τ' αγρίμι στη καρδιά μου