To Metaxi [Live]
Γυάλινη πόλη κι ένασ άνεμοσ αλάνι
Σκόνη στουσ πάγκουσ στισ βιτρίνεσ και στα ράφια
Γίναν τα τάστα τησ κιθάρασ μου ξυράφια
Κι εσύ έχεισ χρόνια να κατέβεισ στο λιμάνι
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει
Ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια
Θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια
Να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι
Μορφέσ αγίων σ' έναν τοίχο μαυρισμένο
Στον ιορδάνη τουσ τα λόγια μου βαφτίζω
Βλέπω τα αρώματα τα χρώματα μυρίζω
Κι όλο προσμένω σ' ένα πλοίο βυθισμένο
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει
Ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια
Θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια
Να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι
Λερά σεντόνια σε δωμάτια νοικιασμένα
Άργοσ μυκήνεσ σαντορίνη και μαντείο
Όλη η ζωή μου καλώσ ήρθεσ και αντίο
Σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει
Ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια
Θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια
Να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι
