To Limani
SOKRATIS MALAMAS
Δε γνωρίζω νησιά
Ούτε λύνω πανιά
Για ταξίδια δε βγάζω μιλιά
Ένα σπίτι ο κόσμοσ
Δύο δωμάτια παλιά
Λογική μου που μπάζεισ νερά
Το λιμάνι είναι ξένο και το σπίτι που μένω
Νοικιασμένο για χρόνια κι εγώ νόμιζα αιώνια
Σαν καράβι θα αφήσω λίγα απόνερα πίσω
Για την άβυσσο βόλτα απ' την πίσω την πόρτα
Ταξιδιώτεσ ωραίοι
Όλοι εσείσ οι μοιραίοι
Με κορδέλεσ και στρασ
Στα μαλλιά
Δουλευτάδεσ και αλήτεσ
Βασιλιάδεσ και αγύρτεσ
Το ταξίδι δεν πάει πουθενά
Σ' ένα γλέντι ξεχνιέμαι
Κι όλα τούτα που λένε
Σαν αστεία και σαν σοβαρά
Είναι σκόνη και στάχτη
Σαν κηλίδα στο χάρτη
Σαν παιδί που δε βγάζει μιλιά
