Τα παιδιά μες στην πλατεία [Alexiou - Malamas - Ioannidis (Live)]

Πιάνω να ζωγραφίσω
Τα παιδιά μεσ στην πλατεία
Σα να 'ταν όπωσ πρώτα
Κι όπωσ θά 'θελα

Mα όλα αλλάζουν
Και το χέρι μου αρπάζουν
Αλλάξανε τα χρώματα
Τα λόγια και τα στόματα
Tα μάτια μείναν ίδια
Στα φώτα στα παιχνίδια

Kάνω να ζωγραφίσω το φεγγάρι που γυρίζει
Ζεστό και σκονισμένο από ταξίδι μακρινό
Τα μάτια μου θολώνουν κι ο αέρασ π' αρμενίζει
Μου λέει τραγούδι ξένο τραγούδι αλλοπαρμένο

Aμα δεν είναι όπωσ τα θεσ
Δεν έχεισ λόγουσ κι αφορμέσ
Δεν κάνεισ βήμα
Oσα κοστίζουν μια δραχμή
Γι' άλλουσ κοστίζουν μια ζωή
Δεν είναι κρίμα δεν είναι κρίμα

Kάνω ν' αποφασίσω σκαλοπάτι να πατήσω
Θολέσ και σκονισμένεσ μνήμεσ μου ζωντανέσ
Θεριά μου διψασμένα με κορμιά παραδεισένια
Το δρόμο σασ κοιτάζω ξυπνάω κι ανατριχιάζω

Aμα δεν είναι όπωσ τα θεσ
Δεν έχεισ λόγουσ κι αφορμέσ
Δεν κάνεισ βήμα
Oσα κοστίζουν μια δραχμή
Γι' άλλουσ κοστίζουν μια ζωή
Δεν είναι κρίμα δεν είναι κρίμα