O Theos

Aφού δε θέλει κι ο θεόσ να ναι ο κόσμοσ σκοτεινόσ
Δεν θέλει πίστη απόλυτη ούτε βενζίνη αμόλυβδη
Θέλει κρασί και προσοχή δε θέλει μαρσ και προσευχή
Πίνει απ το ποτήρι μασ γελάει για χατήρι μασ

Δεν είν δικέσ του οι σκέψεισ σου κι οι άχαρεσ οι βλέψεισ σου
Παπάρεσ για πρωθυπουργούσ σάλτσεσ για παλαβούσ
Ανάβει το καντήλι του καπνίζουνε οι φίλοι του
Κι όταν τουσ βάζουν φυλακή κάθεται πάλι κι απορεί

Aφού δε θέλει κι ο θεόσ να ‘ναι ο κόσμοσ σκοτεινόσ
Δεν θέλει μάτια ανοιχτά ούτε τα χέρια σου σφιχτά
Θέλει το νού στα μέτρα μασ και την καρδιά στα ντέρτια μασ
Θέλει το γέλιο σου ξανά και μια γεμάτη αγκαλιά