O Magos

Άρπαξε την πόλη αέρασ
Χαρτιά σακούλεσ σαν πουλιά στον ουρανό
Έμεινε με το βλέμμα του αδειανό
Φωνάζει η θύελλα σαν να ναι αρχαίο τέρασ

Πάει καιρόσ που νιώθει ότι ξεχνάει
Μιαν άλλη πόλη μια πατρίδα κάπου αλλού
Ένασ παλιάτσοσ απ' την πόρτα του περνάει
Γελάει και τον πειράζει τα ίδια του αραδιάζει

Ήρθαμε από μακριά και πάω στοίχημα
Πωσ δε θυμάσαι από όσο ξέρω τίποτα
Ο μάγοσ που έφτιαξε τα σκηνικά είσαι εσύ
Και μένουν όρθια απ' τα κόλπα σου τα ανείπωτα

Πέρασαν χρόνια κι άδειασε η αυλή του
Δεν τον πειράζει πια ο γελωτοποιόσ
Ούτε και ο ίδιοσ πια θυμάται τη ζωή του
Ούτε τον νοιάζει πλέον ο καιρόσ