ยิ่งห้ามยิ่งยุ
อยากจะหยุดเวลาสมมติเรื่องทุกอย่าง
อยากจะทำทุกทาง (สร้างสวรรค์ลางลาง)
ของเรา
แต่ว่าฉันยังมีคนรักเช่นดังเก่า
ใจหนึ่งก็คิดเรื่องเรา (อีกหนึ่งก็ยังรักเขา)
ความเหงาทำเราวุ่นวาย
คงเป็นนิยาย
ที่สุดท้ายต้องเดินแยกทาง
ยิ่งคิดยิ่งปวดร้าว
ยิ่งคิดยิ่งหนักใจตัวเองทุกที
ยิ่งหักและห้ามใจเท่าไร
ยิ่งทำให้ใจหลงเข้าไปทุกที
และยิ่งพยายามบังคับ
ว่าอย่ารักเธอให้มากกว่านี้
แต่ก็แพ้ให้เธอทุกที ไม่เข้าใจ
ฉากสุดท้ายเรื่องราวเหล่านั้นคงต้องจบ
แต่ไม่อาจลบเธอไป (ภาพเธอย้ำตรึงใจ)
ทุกที
อยู่กับความเป็นจริงไม่ไหวจนวันนี้
ก็อยากจะพอสักดี (แต่ใจไม่ยอมภักดี)
ความรักทำเราวุ่นวาย
คงเป็นนิยาย
ที่สุดท้ายต้องเดินแยกทาง
ยิ่งคิดยิ่งปวดร้าว
ยิ่งคิดยิ่งหนักใจตัวเองทุกที
ยิ่งหักและห้ามใจเท่าไร
ยิ่งทำให้ใจหลงเข้าไปทุกที
และยิ่งพยายามบังคับ
ว่าอย่ารักเธอให้มากกว่านี้
แต่ก็แพ้ให้เธอทุกที ไม่เข้าใจ
ยิ่งหักและห้ามใจเท่าไร
ยิ่งทำให้ใจหลงเข้าไปทุกที
และยิ่งพยายามบังคับ
ว่าอย่ารักเธอให้มากกว่านี้
แต่ก็แพ้ให้เธอทุกที ไม่เข้าใจ (และมันจะอีกนาน)
อีกนานเท่าไร
ที่ใจจะยอมลบเธอไปเสียที
และมันก็คงดีกว่านั้น
ถ้าเราพบกันเร็วกว่านี้
คงไม่ต้องฝืนเป็นคนดีที่เสียใจ โอ้ โว้ (โว้โวะโอ้โว)
ทำไมต้องแพ้ให้เธอทุกทีไม่เข้าใจ โอ้ว (โวโวโว้ โว้โวะโอ้โว)
ไม่เข้าใจ ไม่อยากจะฝืนเป็นคนดีที่เสียใจ ฮืม
