Simpang Limo Ninggal Janji
Nurbayan
Soyo suwe soyo nelongso rasane
Atiku kangen kangenku marang kowe
Nanging pancen pancen wis dadi nasibe
Durung biso sesandingan sesandingan karo kowe
Arume kembang mekar ing wayah sore
Arum ambune iseh biso tak rasake
Nanging nanging nanging arume rambutmu
Amung biso tak bayangne mergo kowe ra ning kene
Aku lungo nang monco golek makaryo
Nggo sangu ning urip aku lan kowe
Arume kembang mekar ing wayah wengi
Dadi tombo kangenku jeroning ati
Kembangku ayu lilakno lungaku
Aku ra bakal lali marang janji sing ketali
Ning simpang limo iki sing nyekseni sumpahe ati
Janjiku mengko mesti tak tepati
entenono aku neng simpang limo
