Nefes
Yüreğim ikiye bölünemiyor
Bi öldüm bi daha ölünemiyor
Bi yara iki kez delinemiyor
Ama sevgine doyamıyorum
Yaşamak çok zor
Sen olmadan olamıyorum
Bana geri dönüp bakma
Bi vardın bi yoktun (yok)
Bitti galiba olsun
Yaşanmayacak kadar güzeldi zaten ömür boyu demiştik ne çabuk doydun
Sende bitir ben de rahatlarım
Yalan yok gülüm sana ağlarım
Ama kendi kendime de bağırırım
Bak gör duygusallara da bağalarım
Niye beni boş sayfa gibi de yok saydın
Gel derdim sana ama yolun ayrı
Ben-den bir başkası olamaz
Hikayemiz değişik sonu aynı
Gel senden son bir ricam olsun
Bekle dedin burda ağaç oldum
Sana boş verdiğimi de sanma
Sana aşığım kadın bunu anla
Sevgine doyamıyorum
Yaşamak çok zor
Sen olmadan olamıyorum
Bana geri dönüp bakma
Yüreğim ikiye bölünemiyor
Bi öldüm bi daha ölünemiyor
Bi yara iki kez delinemiyor
Yaşasam da nefes alınamıyor
Yüreğim ikiye bölünemiyor
Bi öldüm bi daha ölünemiyor
Bi yara iki kez delinemiyor
Yaşasam da nefes alınamıyor
Bi geldin bi gittin (ya)
Unuttun öyle de bittim
Ben kendime çok zarar verdim sensiz
Nasip olanları seninle bitirdim
Sen yokken bana huzur yok (yok)
Sıkıldık yine uzun yol
Herkesin bakabileceği biri oldun
Yıkıp geçtiler bize durum zor
Anlamadım kaldı (ya)
Sana verdiğim nafile yandı
Bizim elimizi kalbine götürmüştün hani
Bak dikenlere de katlanıp kaldım
Günlerimiz çok hüzünlü (çok)
Günlerdir çok üzüldüm
Bizi gözümde çok büyüttüm
Ama acıların tozumuzu ben üfürdü
Sevgine doyamıyorum
Yaşamak çok zor
Sen olmadan olamıyorum
Bana geri dönüp bakma
Yüreğim ikiye bölünemiyor
Bi öldüm bi daha ölünemiyor
Bi yara iki kez delinemiyor
Yaşasam da nefes alınamıyor
Yüreğim ikiye bölünemiyor
Bi öldüm bi daha ölünemiyor
Bi yara iki kez delinemiyor
Yaşasam da nefes alınamıyor
Bugün o uçurumun başında bekleyen adam şimdiki ben olsaydı
Yine düşsün diye elini bıraktığın an umutlarıyla tutunsaydı
Umudu senmişsin gibi dönüp aptalca sana sarılmazdı
O gün unutmuş olsa da her şeyi bugün inan atlardı ama unutmazdı
Derine bırak git kendini içimde öyle hemen silinmesin
Seni böyle bi saklamışım ki nerdeysen söyle be bilinmezim
Buralardan gide gide yer kalmadı dünyada tetiği çektiğinden beri
Evim gibi nasıl oldu da gördüm seni
Anlarsın içimi görebilsen beni
Şu an evinin önündeyim sanki son cümlemi karalarken
Ne göreceğimi bildiğim halde o perdeyi korkmadan aralarken
Pişmanım yine seni sardığım için hala kendi yaramı saramazken
Sen kalbime açmışsın en büyüğünü ben sırtımdaki izi yamalarken
