Gespeegeld In De Raam

Ze giet zitte en ze zwaait nar vriende boete in de nacht
Ze huurt zichzelf neet als ze net iets te hard lacht
En als d'n trein vertrekt met enne lange deepe zucht
Weit d'r sniej op vur ’t raam, kiekt ze bijna opgelucht
En dan zit ze moei te zien en rommelt in ‘r tas
Ze deut de kraag umlieg van urre zwoare jas

Ze bladert dor 'n book en dan deut ze of ze lust
En als ze achteroaver leunt dan deut ze of ze rust
Mar ik zij hoe ze in 't donker van d'n aovend staart
Met oege woarachter god wet wat ik oeit zal wiete wuurd bewaard
En vanaf 't moment dat ze nar binne kwaam
Kiek ik allien nog mar gespeegeld in de raam

D'n trein makt enne groete bocht als we langzaam 'n station opgaon
'r tas velt oet d'r hand als ze te snel wil goan stoan
't geluid van remmend staal, en ik vroag aan ‘r of ‘t giet
Station Den Bosch, station Den Bosch, station Den Bosch keumt net op tied
En dan kiek ik 'r aan en dan kiekt ze nar meej
'n honderdste van enne tel en alles zo dichtbeej

Met urre lange sjaal um 'r lange hoar gedreid
Deut ze de kraag umhoeg vur de kalde wind di weit
En rechtop leupt ze weg, zo recht als toen ze binnekwaam
En ik zij Brabant in de nacht gespeegeld in 'n zwarte raam
En urre winterjas lost op in de winternacht
Wat zal ze moei zien als ze straks teage 'm lacht