Εβγήκε ο ήλιος

Εβγήκε ο ήλιοσ γελαστόσ
Κι εγώ τησ νύχτασ ναυαγόσ
Προσμένω να με σύρουν
Σε άλλουσ τόπουσ απ‘το χθεσ
Στησ ευτυχίασ τισ ακτέσ
Τα κύματα του ονείρου

Όνειρα όποιοσ δε θωρεί
Φτερά να δώσει δεν μπορεί
Και χρώμα στην χαρά του
Καλλιά να μένει ξυπνητόσ
Αφού ο ύπνοσ αδερφόσ
Λογάται του θανάτου

Βασιλευτή του ουρανού
Δεν μου το βγάζεισ 'πό τον νου
Οι επικίνδυνέσ σου ακτίνεσ
Πωσ μοιάζουνε χρωματικά
Και δένουνε αρμονικά
Με του ονείρου εκείνεσ