หน่วง

ทุกทุกครั้งที่เธอนั้นส่งรอยยิ้มเข้ามาทักทาย
ทุกทุกครั้งที่เธอนั้นส่งสายตาเข้ามาหากัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะขึ้นสวรรค์
ทั้งที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น
แทบจะขึ้นสวรรค์ทั้งที่ยืนอยู่

ทุกทุกครั้งที่เธอนั้นคอยส่งเสียงและทุกข้อความ
ทุกทุกครั้งที่เธอนั้นคอยเฝ้าถามและเป็นห่วงฉัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะดิ้น
ดิ้นตายอยู่ตรงนั้น

แต่ติดที่ฉันนั้นไม่ใช่เพียงคนเดียว
เพียงคนเดียว
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น

มันจึงเป็นความรัก
ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์
ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก
ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดชัดสักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งครึ่งกลางกลาง
ข้างในใจของฉันเพียงคนเดียว ฮู้ว

ทุกทุกครั้งที่มือของเรานั้นได้มาสัมผัส
ทุกทุกครั้งที่เธอนั้นบอกความลับให้ฉันฟัง
รู้ไหมว่าหัวใจของฉัน
มันแทบละลายอยู่ตรงนั้น

แต่ติดที่ฉันนั้นไม่ใช่เพียงคนเดียว โว้ (เพียงคนเดียว)
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น

มันจึงเป็นความรัก
ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์
ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก
ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดชัดสักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งครึ่งกลางกลาง
ข้างในใจของฉันเพียงผู้เดียว

ฉันไม่รู้ (ฉันไม่รู้)
ระหว่างเรานั้นคืออะไร (โว้ โว้)
และไม่รู้ต้องเป็นอย่างนี้ (ต้องเป็นอย่างนี้)
ไปอีกนานแค่ไหน

มันจึงเป็นความรัก
ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์
ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก
ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดชัดสักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งครึ่งกลางกลาง

จึงเป็นความรัก
ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์
ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก
ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน (อู้ ฮู้)

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดชัดสักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งครึ่งกลางกลาง
ข้างในใจของฉันเพียงผู้เดียว
อึดอัดในใจของตัวฉันเพียงผู้เดียว
แค่คนเดียว