Η ζήλεια σου

Απάνθρωπη είναι η ζήλεια σου τόσο απάνθρωπη
Τί να το κάνω που μου λεσ είμαστε άνθρωποι
Σ' αγάπησα και τισ τρέλεσ μου όλεσ παράτησα
Και με τισ ζήλειεσ σου παρτίδεσ τώρα άρχισα

Η ζήλεια σου η ζήλεια σου με λυώνει και πεθαίνω
Τα χείλη σου τα χείλη σου φιλάω κι ανασαίνω
Κι αφού με το φιλί σου παράδεισο μ' ανοίγεισ
Στη θάλασσα τησ ζήλειασ γιατί με ξαναπνίγεισ

Προσχήματα δεν κρατάσ και ποτέ τα προσχήματα
Και να με στήσεισ προσπαθείσ στα έξι βήματα
Για χάρη σου τα ανέχομαι όλα για χάρη σου
Γιατί μου είναι απαραίτητη η αγάπη σου

Η ζήλεια σου η ζήλεια σου με λυώνει και πεθαίνω
Τα χείλη σου τα χείλη σου φιλάω κι ανασαίνω
Κι αφού με το φιλί σου παράδεισο μ' ανοίγεισ
Στη θάλασσα τησ ζήλειασ γιατί με ξαναπνίγεισ