Metanioses
CHRISTOS NIKOLOPOULOS, PITHAGORAS PAPASTAMATIOU
Έφυγες απάνω στο θυμό σου
Κι ήταν η φυγή σου θάνατός σου
Γιατί ο χρόνος είναι δικαστής
Είχες το θάρρος να μ' αφήσεις
Χωρίς και να με χαιρετήσεις
Και τώρα συλλογίσου, μεσ' την καταστροφή σου
Τα χέρι μου ζητάς για να πιαστείς
Μετάνιωσες αλλά σ' έχω ξεχάσει
Κι ο πόνος μου κι αυτός μου χει περάσει
Η πονεμένη μου καρδιά βρήκε αλλού παρηγοριά
Και αν μετάνιωσες το τρένο το έχεις χάσει
Νόμιζες πως θα σε περιμένω
Να με βρεις γυρνώντας νικημένο
Και πως θα σου ανοίξω για να μπεις
Μα το φαρμάκι σου που πήρα
Μου δωσε δύναμη και πείρα
Και ούτε θα σε ανοίξω και ούτε θα σε αγγίξω
Και δεν ακούω ότι κι αν μου πεις
Μετάνιωσες αλλά σ' έχω ξεχάσει
Κι ο πόνος μου κι αυτός μου χει περάσει
Η πονεμένη μου καρδιά βρήκε αλλού παρηγοριά
Και αν μετάνιωσες το τρένο το έχεις χάσει
