Belladona

Για όσους μένουν βαθιά μέσ' τη γη
Λίγο ποτό χύνω κάτω
Λίγες σταγόνες από το κάκτο
Τα άτομά μου να με δουν κεφάτο
Όλοι έχουνε μυστικά άσε τη βιτρίνα
Σε θέα κοινή σαν την Cappella Sistina
Η αγάπη κλειστή είναι σε μια ζελατίνα
Γεμάτη αμμωνία και όχι πραλίνα
Εσύ μαζί μου στο τμήμα
Λες και νιώσαμε ποτέ μας ελεύθεροι
Πρώτη επιλογή θα 'ναι να φάω ψωμί
Και να φτύσω τη λίμα θα 'ναι η δεύτερη
Δεν είμαι Bosch όπως ο Ιερώνυμος
Μα περιμένω την τελική κρίση
Μέσα στον κήπο των επίγειων απολαύσεων
Άκαρδος χωρίς τύψη Π

Σαν αστρική προβολή με Belladona φυτά
Μία σταγόνα βροχή μια δακρυγόνα μετά
Σαν σε αγώνα απανωτά καπνογόνα πολλά
Στην αγκαλιά είμαι στου Da Vinci τη Madonna πια

Πες μου τι θα έκανες αν όλοι σε παράταγαν
Άμα οι φιλίες σου στην καλοσύνη πάταγαν
Αν οι γκόμενές σου μάθαινες πως σε απάταγαν
Κι άμα οι δικοί σου μόνο για 'σένα το κράταγαν?
Στην αρχή μόνο ελπίζεις
Έπειτα κάποια στιγμή συνηθίζεις
Μα το καταλαβαίνω αναζητάς λύσεις
Αλλά στο τέλος ξέρω απλά συνεχίζεις
Ούτε ο Michelangelo δεν βρήκε τον υπαίτιο
Πάγωσε η στιγμή πριν την επαφή με το τέλειο
Στο πρώτο θεμέλιο μην έχεις την φοβέρα
Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα
Τις αμαρτίες ξεπλένω καυτό το νερό
Και ας έχει καιρό βροχερό
Ξέρω τα πάντα θ' αλλάξουν
Και του παιδιού μου το φιλί θα 'ναι πιο δροσερό
Το ξέρω αυτό

Σαν αστρική προβολή με Belladona φυτά
Μία σταγόνα βροχή μια δακρυγόνα μετά
Σαν σε αγώνα απανωτά καπνογόνα πολλά
Στην αγκαλιά είμαι στου Da Vinci τη Madonna πια