ขอแค่ได้บอก
สายตารายงาน ความต้องการของหัวใจ
เห็นน้องยามใด เป็นสุขในใจอ้ายเหลือเกิน
เฮ็ดบุญหยังน้อ คืองามกะด้อผู้แก้มเปิ้นเวิน
ยามจ้องเห็นน้องอายเขิน อ้ายอยากจะเดินไปนั่งใกล้ใกล้
อยากเว้าให้ฟัง ว่าคิดอีหยังต่อกัน
บ่มไว้นานวัน ย่านเก็บอาการคิดฮอดบ่ไหว
ขอโอกาสแหน่หนา คิดว่าเมตตาคนแอบมีใจ
นับหนึ่งถึงสิบรอบใหม่ หอบใจโสตายเดินเข้าไปบอก
เอ่ยคำว่าฮัก ลอดรั้วหัวใจคนงาม
ได้ยินแล้วบ่สนกะตาม อ้ายสิบ่ถามให้กังวลดอก
เกิดมาชาตินี้ รู้ตัวดีว่าอ้ายกระจอก
ขอโอกาสแค่อ้ายได้บอก ว่าฮักเจ้าหลายพอตายตาหลับ
เก็บภาพคนงาม มาเฝ้าคิดฮอดก่อนนอน
หัวใจปอนปอน เหงาคงลดทอนหากเจ้ายอมรับ
คนงามคือน้อง คงมีคนจองจนขี้คร้านนับ
บ่ฮักช่วยแจ้งให้ทราบ สิได้ตั้งรับความช้ำใจทัน
เอ่ยคำว่าฮัก ลอดรั้วหัวใจคนงาม
ได้ยินแล้วบ่สนกะตาม อ้ายสิบ่ถามให้กังวลดอก
เกิดมาชาตินี้ รู้ตัวดีว่าอ้ายกระจอก
ขอโอกาสแค่อ้ายได้บอก ว่าฮักเจ้าหลายพอตายตาหลับ
เก็บภาพคนงาม มาเฝ้าคิดฮอดก่อนนอน
หัวใจปอนปอน เหงาคงลดทอน หากเจ้ายอมรับ
คนงามคือน้อง คงมีคนจองจนขี้คร้านนับ
บ่ฮักช่วยแจ้งให้ทราบ สิได้ตั้งรับความช้ำใจทัน
