ประโยคสุดท้าย
ไม่เคยเอ่ยถ้อยคำที่อ่อนหวาน
รักกันมองตากันก็เหมือนจะเข้าใจ
คิดว่าไม่จำเป็นสักเท่าไหร่
ถ้าหัวใจเราต่างก็รู้ดี
ไม่ค่อยทำอะไรให้ซาบซึ้ง
ทั้งที่แคร์แต่กับนึกถึงคนสุดท้าย
คิดว่ามันก็คงไม่เป็นอะไร
พรุ่งนี้มีโอกาสค่อยบอก
จนวันนี้ที่หันไปแล้วไม่มีเธอข้างฉัน
เมื่อนึกแล้วมันก็เสียดายทุกที
ทำไมฉันไม่พูดอะไรตอนนั้นให้ดีกว่านี้
มันเลยติดอยู่ที่ประโยคสุดท้าย
ที่มันน่าจะเป็นคำว่าฉันรักเธอ
เสียดายที่ไม่ทันได้บอก
ว่ารักเธอเสมอ
เธอน่าจะได้รู้
ทั้งที่มีโอกาสตั้งมากมาย
ชิดใกล้จนบางทีก็ลืมเสียอย่างนั้น
รักเอยความรู้สึกของเธอกับฉัน
หวังว่าสักวันคงได้บอก
แต่วันนี้ที่หันไปแล้วไม่มีเธอข้างฉัน
เมื่อนึกแล้วมันก็เสียดายทุกที
อยากจะพูดอะไรตอนนั้นกับเธอให้ดีกว่านี้
มันเลยติดอยู่ที่ประโยคสุดท้าย
ที่มันน่าจะเป็นคำว่าฉันรักเธอ
เสียดายที่ไม่ทันได้บอก
ว่ารักเธอเสมอ
เธอน่าจะได้รู้
เสียดายที่ไม่ทันได้บอก
ว่ารักเธอเสมอ
ติดอยู่ที่ประโยคสุดท้าย
ที่มันน่าจะเป็นคำว่าฉันรักเธอ
เสียดายที่ไม่ทันได้บอก
ว่ารักเธอเสมอ
เธอน่าจะได้รู้
